Witte nog van vruger’
Tekst: Erik van Asten (Het oorspronkelijke gedicht staat in de linkerrubriek; “Originele gedicht”)
Witte nog van vruger
(1)
Ga mee met mij, naar vruger
Terug, naar die goeie ouwe tied
Ga mee met mij, naar het verleden
over het Hei Heg en Hoogeind gebied
Witte war ik ut hierna over ga hebben
En ge kant ut allemal slikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke.
(2)
Zoveul name, zovuul gezichte
Zoveul dingen komme vur de gist
Zoveul bilden en verhalen
Zoveul herinneringen die ge nie mir wist
Misschien makt ut wir wa los en gadde er mej iemand over proate
Misschien kende gij ok zo geniete van die ogenblikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke
(3)
Witte war de Wecken horsten
En ut Rouwven schuilen
‘t Paalvenneke, het Scheperstraatje
‘t Hooghuis en de Kuilen
En bende ooit in ut gras gan liggen
Om te luusteren nar de leeuwerikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke
(4)
Witte war de Bleek
En de Genuchten toeven
De Berken, Vuchtsen Den
de Lijkweg, de Hoeven
En bende ooit in Peer Verduun zun beukeheg
Me de buks op musse gan mikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke
(5)
Kende Wout van Driekske van Woute
En up ut Eindje: Jantje de Win
De sigaar van Toontje Huibers
Of kende Pirke Bitters, meej z’n goeie zin
Jan v Geerde en Giel Snoeks
En Dientje van dun Tippe
Dan woonde al heel lang in Streejp
Al net zo lang as ikke
(6)
Witte nog wa un “ertkar” is
En wa ze deden in de “goot”
En misschien bende ooit met de waai gan vissen
Op bliekkus, palling en katvissen in de sloot
Of bende wel us in de “Staat”
gan ravotte of piknikken
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke
(7)
Kende Peerke en Bet Verduun
En Janus Speek dun timmerman
Tinus en Tien van Son
En Wimke van Berrupe dan
Giel en Kaat van Diek
Of Jan Joppen die wellus in de sloot lag te hikke
Dan woonde al heel lang in Streejp
Al net zo lang as ikke
(8)
Witte da’k vruger in de Dollingen
En de Lang Akkers rustig keek
De Broeke, de Dijksche Velden
’t Donkerbroeken en de Lange Bleek
En zwomde ooit in Winters Gat
Me un stel jong padde-nakse bloterikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke.
(9)
Witte nog de ouw school te ligge
War Vugts ut vur ut zegge had
War ge ouw hand moest late keke
Of dat ur gin notevuul op zat
En bende ooit in dun boogerd van Frits Palen
Oogst-appelkus gaan pikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke.
(10)
Witte van de Kapelakkers
’t Pleintje, dun Hoge weg
En misschien de Heiakkers
De Kleine Schutakker en de Krekelweg
Of bende ooit in dun Hulsbosch of Zandberg
gaan piejpenbergen of ruutje-tikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke
(11)
Kende Pater Silvester nog
En Trudo me zun grote hand
De drie umkes van Hooff
En boerke Winters op ’t land
Jan van Jan van dun Bels
Die eigenlijk Verhoeven hitte
Dan woonde al heel lang in Streejp
Al net zo lang as ikke
(12)
Witte ’t Nieuwland en de Frankenberg
en witte war de Dries Beemden lage
De Riesten, de Schoorhorst
Of moette naar de Doolinger Putten vrage
Gingde ook knèènt vangen me dun oogst
En kreeg de dan van Heesakkers up oe flik…
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke.
(13)
En moeste ook gruun gan plukken
Tot da oe hand er blauw van zagen
Of witte nie wa de“De Eensgezinsheid” was
Dan moete da an iemus ouwers vragen
En hadde gullie ok een coöp-diepvriesvak
War heel Streep zun etenswaren uit moest bikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke
(14)
Kende dun slachter Dieles nog
Die slachtte tuus iedere os of beer
Schrapte de haren van de zog
en hees ut verke aan de “leer”
Na de slacht lekker smikkele
van verse balkenbrei, zult of zwezerikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke
(15)
Herinnerde Driekse Paolen van ut Kloster
aan ‘t schoefelen tussen de bieten
Sjefke Engelen, timmerend me un potlood achter zun orre
En al die ander Strieper die ons achter lieten
En moeste zaterdags vur de kachel in dun zelfde teil
Na nog un stelletje van die vuulderikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke.
(16)
Witte nog dun onverharde weg van Stréép naar Soerik dur de hei
War ge dan halfweg, me de fiets, vast reed in ut gele mulle zand
En witte nog, war de brandtorre stond, of war al de vuulnisbeltjes lagen
Of dat de slootkant en het aardappellof wier afgebrand
Witte nog van de grote schoonmaak en da ge dan de kelder wir moest witte
Kochte ok bij Mientje un watterijsje met 2 stokjes um lekker op te likke
Dan woonde al heel lang in Streejp
Al net zo lang as ikke
(17)
’t Wei-ven, Osse-venneke, de Noppen of de Pompen Eeuwsels
geen Tom-Tom of Google die ze kan traceren.
Bende ooit gelopen via De-Reij,de Padakkers of de Dwarse-krekelweg
Over de Molenpad, de Zoeijen of de Busch kunnen we niet meer balkeneren
Verleden, verdwenen, weggevaagd net zoals De-langen-pad
Mar gingde vruger up ut veldje putjestampen met conserveblikke
Dan bende toch ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke.
(18)
Kende de peep van Tinus van Zon, Driekske Bax of Tinus Henselmans
Marinuske op de solex of Verhofstadt me zun blinde vinke
ut geluid van perd en káar, koei melke in de wėij, de cadans van melkmachien
Pruumtabak, jute tas met mik en kouwe thee, mee nar ut veld om te drinke
Zwoegen,ploege, maaie, zaaie, ogste, roggebrood soppe meé spek misschien
En leerde gij als klein menneke ok al rikke
Dan woonde al heel lang in Streejp
Al net zo lang as ikke
(19)
Hopelijk hedde van ut stukske un bietje genote
En komen er weer herinneringen terug
Witte alle plekskus nog te ligge?
Anders kom mar over de brug
Als ge alles wa hier stat nog allemal wit
Dan zalle oe kneijes vast wel knikke
Dan bende ne gewone mens van Streejp
Dan bende net as ikke