Tijdens de laatste ledenvergadering nam Janus van Hooff afscheid als voorzitter van HHH. Maar liefst 16 jaren hanteerde hij de voorzittershamer. We blikken met hem terug en kijken naar de toekomst.
De boerenfoks gaat stevig te keer als we „s avonds iets na negenen binnenkomen door de achterdeur. Ook tijdens het gezellige praatje met moeder aan de keukentafel, laat hij nog flink van zich horen. Pas als Janus binnenkomt en ons meeneemt naar de woonkamer en we over Hei, Heg en Hoogeind beginnen, gaat hij tevreden op zijn rug onder de tafel liggen; goei volk.
Hoe het allemaal begon
Vanaf het prille begin in 2003 was Janus betrokken bij Hei, Heg en Hoogeind. Hij kan het zich nog goed herinneren: “Het aankleden van het agrarisch platteland was in die tijd net in opkomst en de ZLTO pikte dat nog niet op. Er ontstond daardoor een gat dat op andere plaatsen in Nederland al werd ingevuld door agrarische natuurverenigingen. Henk Antonissen zag dit en nodigde op een avond een groepje boeren uit om te polsen of er hier voldoende belangstelling was om ook een agrarische natuurvereniging op te richten. Die bleek er te zijn. We kwamen daarna nog vier of vijf keer bij elkaar en presenteerden toen een voorstel aan alle boeren en enkele burgers in café de Hospes. Daar werd het besluit genomen om Hei, Heg en Hoogeind op te richten.
Tja, en toen moest er ook een voorzitter komen. Ik werd daarvoor gevraagd maar had nog nooit in een bestuur gezeten, laat staan voorzitter geweest.
Ik was weliswaar 20 jaar actief geweest bij de KPJ maar niet in het bestuur. In het begin trok Henk daarom nog de kar
omdat ik in mijn rol moest groeien.
Henk had al veel ervaring opgedaan bij de Duinboeren. “Het leiden van de bestuursvergadering was wel eens lastig met tien man aan tafel” zegt hij. “Er waren er bij die tijdens de vergadering gewoon ergens anders over begonnen te lullen. Maar goed, dan duurde de vergadering een uur langer, dat was ook geen punt.” Ook bij de ledenvergadering in de Hospes moest hij soms ingrijpen. “Ik heb achter de bestuurstafel iemand meerdere keren tegen zijn schenen geschopt”
zegt hij lachend. Het tekent de goede sfeer die er heerste binnen het bestuur.
“We hielden ons in het bestuur vooral bezig met de agrarische onderwerpen.
Daar hebben we heel veel energie en tijd in gestopt. Het afgelopen jaar hebben we bijvoorbeeld zes bijeenkomsten gehad met 30 boeren uit de regio. Ook in het waterproject rond de Burgemeester Vogelslaan wordt veel energie gestoken. Met de natuurwerkgroepen hielden we ons als bestuur minder bezig. De laatste tijd nodigen we de coördinator van een
werkgroep eens per jaar uit om zaken kort te sluiten. Verder laten we ze vrij.”
Toekomst
Hoe zie jij de komende jaren voor HHH?
“Ik zie een goede toekomst omdat vergroening de komende tijd steeds belangrijker wordt. Het agrarisch natuurbeheer zal daardoor flink toenemen. En dat moet via de Collectieven of een agrarische natuurvereniging geregeld worden.
Daardoor zal de rol van HHH steeds belangrijker worden. Een zorg is wel het lage aantal jonge leden in de vereniging. Binnenkort willen we daarom bij het AJK (Agrarisch Jongeren Kontakt) voorlichting geven over wat HHH doet op het gebied van agrarisch natuurbeheer. We hebben bij lopende projecten ook al jonge boeren uitgenodigd die nog geen lid zijn. Op deze manier hopen we jongeren te betrekken bij onze activiteiten. Naast jonge leden is het ook lastig om nieuwe bestuursleden te vinden. Op dit moment hebben we drie goede bestuursleden maar enkele nieuwe bestuursleden erbij zou wel fijn zijn.”
En jouw toekomst? Hoe ga je de tijd invullen die vrijkomt nu je geen voorzitter meer bent?
Janus lacht: “Ik kan mijn tijd goed gebruiken. Ik ben nu 59 maar het liefst blijf ik nog een tijdje doorboeren. Ik maak me niet zo druk meer om alle regeltjes met stikstof en zo. Als het echt te gek wordt dan hou ik er mee op.
Ik heb geen opvolger, dat scheelt natuurlijk. Als je die wel hebt wordt het anders. Boeren zullen een inspanning moeten leveren om de ammoniak uitstoot te verminderen en dat kan op verschillende manieren, dat is het probleem niet. Het probleem is dat het iedere keer verandert, nu moet het zo en over drie jaar moet het weer anders, da‟s niet te doen.”
Als afsluiting proosten we op de afgelopen 16 jaren. ”Ik kijk er met veel plezier op terug”, zegt Janus, “Ik heb er veel van geleerd en leerde ook mensen kennen die ik anders nooit ontmoet zou hebben.” Als we opstaan om naar huis te gaan, gaat zijn boerenfoks weer net zo te keer als toen we kwamen.
Janus kijkt er niet van op: “Je mag hier niet komen en je mag hier niet gaan” zegt hij terwijl we onze jas aantrekken.